De Wijsheidsspeer: Een Goddelijke zending
“Waar het Licht de aarde raakte”

In een wereld waar de grenzen tussen het aardse en het spirituele vaak vervaagden, werd een mythische figuur door God gezonden om de mensheid te helpen herinneren aan hun ware bestemming. Zijn naam was Catharsis. Niet slechts een meesterlijke speerwerper, maar een hemels wezen van licht, met vleugels die glansden als sterren in de nacht. Hij was gezonden door de Allerhoogste om licht te brengen waar duisternis heerste, en om zielen te wekken uit hun geestelijke slaap.
 
De speerpunt die Catharsis hanteerde was geen gewone speer. Het was de legendarische “Speerpunt van Wijsheid”, een goddelijk geschenk van de Schepper Zelf. Deze speer droeg niet alleen de kracht om fysieke doelen te raken, maar had ook de goddelijke gave om de harten van mensen te raken, hen aan te moedigen hun goddelijke potentieel te ontdekken.
 
Catharsis vloog over bergen en valleien, zijn vleugels klonken als hemelse muziek. Iedere keer dat hij zijn speer wierp, voltrok zich een wonder: de speerpunt gleed door de lucht en liet een stralend spoor van hoop en waarheid achter. Dit spoor was als een gebed, dat de zielen van de mensen aanraakte en hen herinnerde aan het licht van hun Schepper.
 
Op een dag leidde God hem naar een dorp dat was geteisterd door wanhoop en verdeeldheid. De mensen waren afgedwaald van hun ware zelf en van elkaar, hun harten zwaar van verdriet en onbegrip. Catharsis wist dat zijn missie hier lag, op deze door God gekozen plek.
 
Met de goddelijke speerpunt in de hand beklom hij een hoge berg en keek neer op het dorp. In stilte bad hij tot de Eeuwige om leiding, en met een zuivere intentie wierp hij zijn speer. Als een vurige ster doorkliefde die de hemel en raakte de aarde met een gouden licht dat zich als een golf van genade verspreidde over het dorp.
 
De mensen werden door het licht naar buiten getrokken. In hun harten werd een herinnering gewekt – een herinnering aan liefde, aan verbondenheid, aan God. Catharsis daalde neer te midden van hen, zijn gezicht straalde vrede en zijn stem klonk als een balsem:  
"Gij zijt niet vergeten, want de Schepper is in u en onder u. Deze speer is geen wapen, maar een teken. Een symbool van intentie, van geloof, van de kracht die in liefde en eenheid schuilt."
 
En zo begonnen de mensen opnieuw. Ze baden samen, hielpen elkaar, vertelden hun verhalen en omhelsden hun verschillen. Ze herinnerden zich dat ze geschapen waren naar het beeld van God, geroepen tot liefde en gemeenschap. De speerpunt werd hun heilig symbool, een gids op hun weg naar spirituele hergeboorte.
 
Catharsis keek toe hoe het dorp herleefde, en voelde een diepe vervulling. Zijn missie, gezonden door God, had vrucht gedragen. Hij wist nu dat de ware kracht niet slechts lag in zijn goddelijke speerpunt, maar in de liefde die de mensen in hun harten lieten opbloeien. 
 
Met een laatste, zegenende blik steeg hij op, zijn vleugels badend in het zonlicht, zijn ziel verenigd met de wil van de Almachtige. Klaar om verder te gaan, naar waar de volgende roeping hem zou leiden.

Kaituhi Wairuha – Jérômee Akihary 
Catharsist